Raznovrsnost krvnih grupa, odnosno postojanje četiri krvne grupe A, B, AB i 0, ima veze sa evolucionom prednošću.
Godine 1900. austrijski ljekar Karl Landsteiner otkrio je tri krvne grupe: A, B i 0. Ovo je bilo ogromno otkriće, pa je Landsteiner 1930. godine dobio Nobelovu nagradu za značajan doprinos medicini.
Nekoliko godina kasnije otkrivena je i krvna grupa AB.
Ono što razlikuje jednu krvnu grupu od druge su njeni antigeni, odnosno omotač oko crvenih krvnih zrnaca, eritrocita, koji pomaže tijelu da prepozna koje su krvne ćelije vlastite.
Dakle, ako pacijent s krvnom grupom A primi transfuziju od davaoca krvne grupe B, antitijela u tijelu pacijenta će odbaciti primljenu krv jer se ne poklapaju.
Tada postoji rizik od zgrušavanja krvi, što može ugroziti život pacijenta, prenosi Krstarica.
Postoje dva glavna antigena koja okružuju crvena krvna zrnca, nazvana A i B. Ako je vaša krvna grupa AB, u tijelu imate antigene A i B.
Krvnoj grupi 0, pak, nedostaju antigeni A i B, pa će antitijela pacijenta s krvnom grupom 0 napasti krvne grupe A i B tijekom transfuzije.
Zbog toga osobe s krvnom grupom 0 mogu primati samo krv iste krvne grupe.
Krvna grupa A je najstarija krvna grupa, a sve ostale krvne grupe nastale su kao posljedica mutacije koja je bila neophodna za preživljavanje ljudi, odnosno za otpornost na određene bolesti. Tako je prije pet miliona godina nastala krvna grupa 0, a ubrzo potom i krvna grupa B.
Vjeruje se da su ove mutacije preživjele zahvaljujući otpornosti na određene bolesti. Znanstvenici su ustanovili da se ćelije zaražene malarijom ne vežu lako za krvnu grupu B ili 0, što znači da su ljudi s krvnom grupom 0 i B otporniji na malariju od ljudi s krvnom grupom A. Stoga se može reći da je krvna grupa A “slabija” od ostalih.
