Danas Srpska pravoslavna crkva proslavlja jednog od najvažnijih ranohrišćanskih svetitelja – Svetog sveštenomučenika Kornilija, čovjeka čija je vjera, strpljenje i hrabrost utkana u same temelje Crkve. Njegov život i njegovo obraćenje predstavljaju jedan od najznačajnijih trenutaka za širenje hrišćanstva među narodima koji nisu pripadali jevrejskoj tradiciji.
Prvi neznabožac koji je postao hrišćanin
Kornilije potječe iz rimske porodice, a služio je kao oficir u Kesariji Palestinskoj. Iako je rođen kao neznabožac i živio u kulturi dalekoj od hrišćanske, njegova duhovna žeđ i dobrota srce pripremili su ga za Božiji poziv. Njegovo obraćenje smatra se prekretnicom u istoriji Crkve — Kornilije je prvi od svih neznabožaca koji je primio hrišćansku vjeru, čime je Crkva konačno postala otvorena za sve ljude, bez izuzetka.
U to vrijeme među prvim hrišćanima vladala je nedoumica – da li je Hristova poruka namijenjena samo Jevrejima, ili cijelom svijetu? Mnogi su vjerovali da se spasenje tiče isključivo onih koji drže Mojsijev zakon. Ali tada apostol Petar prima nebesko otkrovenje, jasno i nedvosmisleno: Evangelje je za sve narode.
Petar odlazi Korniliju, prima ga u vjeru i krštava ga, potvrđujući time volju Božiju da Crkva postane dom svakog čovjeka, bez obzira na porijeklo.
Episkop među neznabošcima i borac protiv idolopoklonstva
Nakon krštenja, Kornilije sve napušta – i ugled, i položaj, i imovinu – te se potpuno predaje služenju Hristu. Apostol Petar postavlja ga za episkopa grada Skipseosisa, mjesta poznatog po jakom kultu mnogobožačkih bogova.
Tu počinju njegova najveća iskušenja. Kornilije se suočava sa ismijavanjem, nerazumijevanjem i surovim progonima. Ali njegovu vjeru ništa nije moglo slomiti. Po Božijoj volji, Kornilije ruši hram boga Apolona – događaj koji potresa cijeli grad. Upravo to čudo otvara srca ljudi, pa knez Dimitrije i još 277 stanovnika primaju hrišćanstvo, a Kornilije ih krštava i uvodi u život Crkve.
Ovaj trenutak označava početak masovnog obraćenja neznabožaca u tom kraju i pokazuje kakvu snagu ima vjera jednog čovjeka kada se osloni na Boga.
Posljednji savjeti i spokojna smrt pravednika
Pred sam kraj života, Kornilije je osjećao da se njegov zemaljski put bliži kraju. Pozvao je sve hrišćane da se okupe, ohrabrio ih da ostanu u vjeri i pomolio se za njihov mir, zdravlje i napredak. Nakon molitve, u potpunom duhovnom miru, predao je svoju dušu Gospodu.
Njegova smrt nije bila kraj, nego početak njegovog nebeskog djelovanja.
Otkrivenje moštiju i čuda koja su uslijedila
U početku njegov grob nije bio obilježen i lako se zaboravio. Ali po Božijem nadahnuću, episkop Siluan dobija otkrovenje koje mu otkriva tačno mjesto gdje počivaju Kornilijeve mošti. Uz pomoć dobrotvora Evgenija, na tom mjestu podiže crkvu.
Ubrzo nakon toga ljudi počinju dolaziti iz svih krajeva, jer su se na njegovim moštima dešavala čuda – teško bolesni su ozdravljali, a oni u nevolji nalazili utjehu i snagu. Vjera u moć molitve Svetom Korniliju širila se među narodom i postala dio duhovnog identiteta vjernika.
Zato je nastala i poznata molitva koju mnogi i danas izgovaraju:
„Sveti sveštenomučenče Kornilije, izmoli mir, zdravlje i blagostanje mojim bližnjima.“
Zašto ga Crkva posebno poštuje
Iako Dan Svetog Kornilija nije crveno slovo u kalendaru, Srpska pravoslavna crkva ga izuzetno poštuje zato što se slavi uoči velikog praznika – Krstovdana. On je zato u narodu poznat kao svetitelj koji donosi mir u domove, blagoslov porodicama i ozdravljenje svima koji mu se sa vjerom obraćaju.
Sveti Kornilije je primjer kako se Božija milost spušta na svakoga ko je čistog srca i spreman da prihvati istinu. On je svetitelj strpljenja, vjernosti i tihe snage — čovjek koji je svojim životom dokazao da nikakve granice i podjele ne postoje za one koji idu putem Hrista.
