Istraživanja pokazuju da osobe koje nisu bile u emotivnoj vezi duže od tri godine mogu razviti simptome koje stručnjaci nazivaju emocionalnom apstinencijom — poremećajem karakteriziranim smanjenom sposobnošću za uspostavljanje i održavanje bliskosti te izraženim osjećajem socijalne izolacije i anksioznosti.
Neuropsihološki uticaji
Na neurobiološkom nivou, produžena emocionalna apstinencija povezana je sa smanjenjem aktivnosti u limbičkom sistemu, posebno u područjima odgovornih za regulaciju emocija i socijalnog ponašanja, poput amigdale i hipokampusa. Između ostalog, zabilježene su promjene u sintezi oksitocina i serotonina, hormona ključnih za osjećaj povezanosti i zadovoljstva.
Svjetski vodeći psihijatri, poput dr. Marka Andersona iz Svjetske zdravstvene organizacije (WHO), upozoravaju da „emotivna apstinencija može biti tihi uzročnik razvoja anksioznih i depresivnih poremećaja, posebno kod mladih odraslih osoba koji duže vrijeme žive u socijalnoj izolaciji.“
Liječenje podrazumijeva kombinaciju psihoterapijskih metoda, uključujući kognitivno-bihevioralnu terapiju fokusiranu na socijalne vještine i grupne terapije, uz mogućnost farmakološke podrške kod pridruženih simptoma depresije ili anksioznosti.
Ako ste duže vrijeme bez emocionalne veze i osjećate socijalnu otuđenost ili poteškoće u uspostavljanju bliskosti, preporučuje se savjetovanje sa stručnjakom za mentalno zdravlje.
